محرمان کاثار صنع از عشق پر فن دیده اند

بت اگر دیدند نیرنگ برهمن دیده اند

وحشت آهنگان چو شمع از عبرت کمفرصتی

آستین تا چیده گردد چین دامن دیده اند

از خیال عافیت بگذر که در زیر فلک

گر همه کوه است سنگش در فلاخن دیده اند

بار دنیا چیست تا نتوان ز دل برداشتن

غافلان قیراط را قنطار صد من دیده اند

فرصت جانکاه هستی خلق را مغرور کرد

شمعها تاریکی این بزم روشن دیده اند

زین نگینهایی که نقشش داد شهرت می دهد

عبرت آگاهان دل از اسباب کندن دیده اند

گر تو نگشایی ز خواب ناز مژگان چاره چیست

از همین چشمی که داری نور ایمن دیده اند

عشوهٔ دنیا نخوردن نیست امکان بشر

غیرت مردان چه سازد صورت زن دیده اند

سر به پستی دزد و ایمن زی که مغروران چوکوه

تیغ بر فرق از بلندیها گردن دیده اند

جز همین نان ریزهٔ خشکی که بی آلایش است

لکه در هرکسوت از تاثیر روغن دیده اند

از شرار کاغذم داغی است کاین وارسته ها

بر رخ هستی عجب دندان نما خن دیده اند

بیدل افکار دقیق آیینهٔ تخقیق نیست

ذره ها خورشید را در چشم روزن دیده اند